Bu mektûb, Perkene şehri kâdîlarına yazılmıştır. Baş sağlığı dilemektedir:

Merhûm hazretin ölümü acısı, her ne kadar pek şiddetli ve çok çetin ise de, fakat kul için, sahibinin işinden râzı olmaktan başka çâre yoktur. İnsan, bu dünyada kalmak için yaratılmadı. Dünyada iş yapmak, çalışmak için yaratıldık. Çalışmalıyız! Çalışıp da, kazanıp da ölen bir kimse için korkacak birşey yoktur. Hattâ, böyle ölmek, bir devlet ele geçirmektir. Ölüm bir köprü gibidir. Sevgiliyi sevgiliye kavuşturur. Ölmek, felaket değildir. Öldükten sonra, başına gelecekleri bilmemek felakettir. Ölülere, duâ ile, istigfâr etmekle, onun için sadaka vermekle yardım etmek, imdâdlarına yetişmek lâzımdır. Resûlullah buyurdu ki: (Ölünün mezardaki hâli, imdâd diye bağıran, denize düşmüş kimseye benzer. Boğulmak üzere olan kimse, kendisini kurtaracak birini beklediği gibi, meyyit de, babasından, anasından, kardeşinden, arkadaşından gelecek bir duâyı gözler. Kendisine, bir duâ gelince, dünyanın hepsi kendine verilmiş gibi sevinmekten daha çok sevinir. Allahü teâlâ, yaşıyanların duâları sebebi ile, ölülere dağlar gibi çok rahmet verir. Dirilerin de, ölülere hediyesi, onlar için duâ ve istigfâr etmektir).

[(Duâ), istemek demektir. Aç bir adamın, iştihâlı olduğu bir zamanda, yiyecek istemesi gibidir. Îman ile ölenlere, hatm-i tehlîl yapmak, yâni yetmişbin kelime-i tevhîd okuyup, sevabını ruhuna hediye etmek, çok faydalıdır. Fakat, bu zamanda îman ile giden pek azdır].

Kıymetli mektûbunuz geldi. Hava çok soğuk olduğundan biz fakirler sıkıntıya düştük. Yoksa kendimiz gelecektik. Mektûbumuz biraz sert oldu. İnşâallahü teâlâ faydası görülür. Daha yazarak başınızı ağrıtmış olmıyalım. Sevdiğimiz kâdı Hasene ve yanınızda bulunan kıymetli kimselere çok duâ ederiz. Her işinizde, Hak teâlâdan râzı olup Şükredesiniz!

Seslendi ol müezzin, durdu kâmet eyledi,

Kâbeye döndü yüzün, hem de niyet eyledi.

Duyunca ehl-i îman, hurmet ile dinledi,

Sonra, namaza durup, Rabbe kulluk eyledi.