BUYUK VELI:

Abdülhakim Arvasi Hazretlerinin şahsiyetleri vesilesiyle, Müslümanlar, hatta suna veya buna mensup olanlar için son derece faydalı gördüğüm bu ince noktaları yerli yerine oturttuktan sonra iddiama gelebilirim:

Yukarıdaki incelikleri kendisinden öğrendiğimiz, sonra da kendisini bu inceliklere ayniyle mutabık bulduğumuz ve daha sonra bütün bunları sayelerinde ilmi tahkike erdirdiğimiz Abdulhakim Efendi, devrinin, en büyük velilik makamı olan “Kutb-ul – irsad”ı idi ve ikinci Dünya Savasının dördüncü yılında, bir bakıma, vatanın en mazlum ve mahzun ferdi olarak fani hayat perdesini araladı ve ebedi hayat iklimine geçti. Hem de nasıl?.. Sırası gelince göreceksiniz. Herkesçe bilinse de kaydetmenin zamanı gelmiştir ki, bahsi üzerinde durduğum Büyük Veli benim şeyhim ve mürşidimdir ve birçoklarınca taraflılık, yani hakikate uzaklık sayılacak olan bu hususilik, beni, hüzünle karışık bir çetinliğe sürmektedir. Bu bahsin basında işaret etmiştim ki, kişinin şeyhine bağlı olması ve onu yüceltmesi her fert için tabii, hatta zaruridir; elverir ki bu yüceltiş hak ve hakikate dayalı olsun... Bu hakkı her muntesip için kabul ettiğime göre, bir mürşide bağlı olmak, ona ait görüsünde ille hatalı olmaya değil, bağlı olduğu şeyin keyfiyetiyle iç içe, ya tam bir batıla, yahut apaçık bir hakka götürür diyebilirim: Su halde, mizan ve imtihan unsurlarını peşinen ortaya sermiş olarak, benim, Abdulhakim Arvasi 'bahsinde, onun teveccühüne mazhar olmuş biri sıfatiyle hakikati kaybetmiş olmam ihtimaline değil, hakkı ve en yakın mesafeden görüp görmediğime dikkat etmelidir.

HAL TERCUMELERİ:

Birinci Dünya Savasından sonra İstanbul'a gelişleri ve Eyüpsultan tepelerindeki (Gümüssuyu) dergaha yerleşmelerine kadar hayatlarını bizzat kendi lisanlarından, iktibas edilmiş olarak göz önüne serelim:

Kendilerinin -zamanın arifleri sırasında- diye kaydettikleri Hüseyin Vassaf Halveti isimli bir zat, “Sefine -tul - Evliya : Veliler Gemisi” adı altında bir eser yazmak istiyor ve eserine Abdulhakim Efendiyi de almak dilediği için hal tercümelerini öğrenme gayesiyle huzurlarına bas 'vuruyor.

İlk sual:

— İsimleri?.

— ismim ve alemim Abdulhakim... Böyle nadir ve garip bir isimle adlandırılmamda sebep, zahiri ve batını faziletleri seyyidlik şerefiyle birlikte evladında toplanmış görmek isteyen pederimin yüksek bir din alimine ait ismi çocuğuna yakıştırmasıdır. Bu zat, Hindistan'ın Siyalkut şehrinden, telif ettiği eserlerle İslam alemini her yönüyle ışıklandırmış olan Abdulhakim Siyalkuti Hazretleridir. Ayrıca bu isteği kamçılayan garip bir tesadüf de, dünyaya geldiğim gece, evimize Seyyid Abdulhakim isimli bir zatın misafir olmasıdır ki, kendisi Abdulkadir Geylani Hazretlerinin onikinci oğlu ve o vakitler Irak ve İslam beldelerinin kemal ve fazilet mihrakı Seyyid Taha Hazretlerinin kücük biraderi... Pederim, içindeki isteğe bu tesadüf eklenince hemen “Abdulhakim” adını bana uygun bulmuş... Pederim bu iki vesileli hayır yorumu, 1295 Hicri senesi Ramazanının onbesinci salı gecesinde gördüğüm bir rüya ile .kendisini gerçekleşme ümidini verdi. Rüyamda Allah Resulu’nun nur cağlayanı güzellikleriyle karsılasmıs ve din meselelerinin en incelerinden birine ait bir suale cevap vermeye davet edilmistim. Ruyamı babama anlatınca “Abdulhakim” isminin secilisindeki istek ve bu ismin belirttiği manaya karsı ruhunda buyuk bir umit pırıldadı ve hem ic, hem dıs kemal yolunda gereği gibi yetistirilmem icin elinden geleni ardına koymadı.